– «اعجاز عددی قرآن کریم» یکی از رشته‌های قرآن‌پژوهی جدید است که مقصود آن نشان‌دادن نظم اعجازگونه ریاضی قرآن کریم است. نخستین کسی که این مسأله را پیش کشید و حیرت و اعجاب جهانیان را برانگیخت، دکتر رشاد خلیفه مصری‌الاصل و استاد کامپیوتر در دانشگاه‌های امریکا بود که فرضیه عدد نوزده را پیش کشید که بسم‌اللَّه‌الرحمن الرحیم، نوزده حرف است و کلمه «اسم» نوزده بار در قرآن آمده است، و کلمه جلاله (اللَّه) ۲۶۹۸ بار که مضربی از نوزده است؛ یعنی ۱۹ ضرب در ۱۴۲؛ و «الرحمن» ۵۷ بار (۳ ضرب در ۱۹)، و «الرحیم» ۱۱۴ بار (۱۹ ضرب در ۶) در قرآن به‌کار رفته است. اما نظریه او از آن جهت که عدد نوزده عدد مقدس بابیان و بهاییان است، مشکلات جدی به وجود آورد. اشکال دیگر نظریه او این بود که تا حدودی «حساب‌سازی» در آن مشاهده شد. از جمله یکی از بزرگ‌ترین قرآن‌پژوهان ایران، آقای دکتر محمود روحانی، که صاحب یکی از دقیق‌ترین فرهنگ‌ها و فهرست‌های آماری قرآن است (به‌نام فرهنگ آماری کلمات قرآن کریم / المعجم الاحصائی لألفاظ القرآن الکریم، ۳ مجلد، طبع مشهد، مؤسسه چاپ و نشر آستان قدس رضوی)، بررسی جدید و دقیقی درباره آمار کلمه جلاله (اللَّه) در قرآن انجام داده و با قاطعیت تمام آمار این کلمه را ۲۶۹۹ نشان می‌دهد که با آمار رشاد خلیفه یک عدد اختلاف دارد.
– کتاب عبدالرزاق نوفل اعجاز عددی در قرآن‌کریم نام دارد و به قلم قرآن‌پژوه و قرآن‌شناس معاصر، آقای مصطفی حسینی طباطبائی به فارسی ترجمه شده است. ذیلاً تعدادی از آمار و ارقام شگفت‌آور عبدالرزاق نوفل نقل می‌شود:
* واژه دنیا در قرآن کریم ۱۱۵ بار به‌کار رفته است، و واژه آخرت هم همین تعداد.
* شیاطین ۶۸ مرتبه، ملائکه هم همین تعداد.
* حیات ۷۱ بار، موت هم همین تعداد.
* علم و معرفت و مشتقات آنها ۸۱۱ بار، ایمان و مشتقات آن هم همین تعداد.
* ابلیس یازده بار، و استعاذه از او هم به همین تعداد.
* کلمه یوم به معنای روز (به صورت مفرد) ۳۶۵ بار به تعداد روزهای سال (شمسی) در قرآن به کار رفته است و به صورت تثنیه و جمع سی بار، به‌تعداد روزهای ماه.
* کلمه شهر به معنای ماه، ۱۲ مرتبه در قرآن دیده می‌شود به تعداد ماه‌های سال.
– کتاب دکتر ابوزهراء النجدی، قرآن‌پژوه شیعه «من الاعجاز البلاغی و العددی للقرآن الکریم» نام دارد. ذیلاً چند تناسب و ظرافت جدید عددی قرآنی را که او پیدا کرده است نقل می‌کنیم:
* ساعت / الساعه در قرآن کریم ۲۴ بار به‌کار رفته است به تعداد ساعات شبانه‌روز.
* سماوات السبع یا سبع سماوات، هفت بار به‌کار رفته است.
* «سجد» و مشتقات آن ۳۴ مرتبه به‌کار رفته است که برابر مجموع سجده‌های هفده رکعت نماز شبانه‌روزی است، از قرار هر رکعتی دو سجده، جمعاً ۳۴ سجده.
* لفظ صلاه و قیام و اقیموا و مشتقات آن ۵۱ بار به‌کار رفته است که برابر با هفده رکعت نماز واجب و ۳۴ رکعت نماز مستحب شبانه‌روزی است.
* مشتقات وصی / توصیه به تعداد اوصیای الهی دوازده بار به کار رفته است.
* لفظ شیعه و مشتقاتش دوازده بار در قرآن به کار رفته است.
* مشتقات فرقه، ۷۲ بار به کار رفته است و این به تعداد ۷۲ فرقه اسلامی است.
* کلمه (امام) به معنای رهبر و زمامدار الهی به صورت مفرد و جمع ۱۲ بار در قرآن کریم تکرار شده است که مطابق است با روایات نقل شده از پیامبر اسلام (ص) از طریق شیعه و سنی مبنی بر اینکه تعداد امامان بعد از ایشان ۱۲ نفر می‌باشند.
* کلمه (رجل) به معنای مرد مساوی کلمه (امراه) به معنای زن هر کدام ۲۴ بار آمده است.
* کلمه (الحسنات) به معنای خوبی‌ها و کلمه (سیئات) به معنای گناهان هر کدام ۱۸۰ بار تکرار شده است.
* کلمه (الحیاه) به معنای زندگی وکلمه (الموت) به معنای مرگ هر کدام ۱۴۵ بار تکرار شده است.
* کلمه (ارسل) به معنای فرستاد و مشتقات آن ۵۱۳ بار در قرآن کریم تکرار شده است و نام ۲۸ پیامبری که در قرآن از آنها نامی آورده شده است نیز مجموعاً ۵۱۳ بار تکرار شده است.
* کلمه (الرسل) به معنای پیامبران و کلمه (الناس) به معنای مردم هر کدام ۳۶۸ بار تکرار شده است.
* کلمه (سرور) به معنای شادی و کلمه (حزن) به معنای غم و اندوه هر کدام ۴ بار تکرار شده است.
* کلمه (الحر) به معنای گرما و کلمه (البرد) به معنای سرما هر کدام ۴ بار تکرار شده است.
– یکی از دلایل حقانیت قرآن آن است که خداوند متعال در سوره صف آیه ۶ می‌فرماید: «و به یاد آورید هنگامی که عیسی پسر مریم گفت ای بنی اسرائیل من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تورات را که قبل از من نازل شده تأیید می‌کند و بشارت دهنده هستم به پیامبری که بعد از من می‌آید و نام او احمد است».
همچنین خداوند در سوره اعراف، آیه ی ۱۵۷ می‌فرماید: «مؤمنان کسانی هستند که از پیامبری پیروی می‌کنند که از هیچ بشری تعلیم ندیده است همان پیامبری که یهودیان و مسیحیان نام او را در تورات و انجیل نوشته شده می‌یابند».
حال اگر در همان زمان که قرآن نازل شد، نام پیامبر در تورات و انجیل وجود نداشت فوراً علمای یهود که دائماً از نزدیک مراقب اسلام بودند برای اثبات عدم حقانیت قرآن به مسلمانان اعلام می‌کردند که چنین چیزی نیست و تورات و انجیل را به مسلمانان نشان می‌دادند، در حالی که چنین چیزی اتفاق نیفتاد و خود این مسأله نشانگر این است که نام مبارک پیامبر در زمان نزول این آیات در کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان بوده است و آنها با این نام مقدس کاملاً آشنایی داشته‌اند به همین دلیل خداوند متعال در سوره انعام آیه ۲۰ می‌فرماید: «اهل کتاب (یهودیان و مسیحیان) پیامبر را می‌شناسند همچنانکه فرزندان خود را می‌شناسند». اما در قرن‌های بعد نام آن حضرت و اوصاف او را از تورات و انجیل به تدریج حذف کردند.
– کتاب عبدالرزاق نوفل اعجاز عددی در قرآن‌کریم نام دارد و به قلم قرآن‌پژوه و قرآن‌شناس معاصر، آقای مصطفی حسینی طباطبائی به فارسی ترجمه شده است. ذیلاً تعدادی از آمار و ارقام شگفت‌آور عبدالرزاق نوفل نقل می‌شود:
* واژه دنیا در قرآن کریم ۱۱۵ بار به‌کار رفته است، و واژه آخرت هم همین تعداد.
* شیاطین ۶۸ مرتبه، ملائکه هم همین تعداد.
* حیات ۷۱ بار، موت هم همین تعداد.
* علم و معرفت و مشتقات آنها ۸۱۱ بار، ایمان و مشتقات آن هم همین تعداد.
* ابلیس یازده بار، و استعاذه از او هم به همین تعداد.
* کلمه یوم به معنای روز (به صورت مفرد) ۳۶۵ بار به تعداد روزهای سال (شمسی) در قرآن به کار رفته است و به صورت تثنیه و جمع سی بار، به‌تعداد روزهای ماه.
* کلمه شهر به معنای ماه، ۱۲ مرتبه در قرآن دیده می‌شود به تعداد ماه‌های سال.
– کتاب دکتر ابوزهراء النجدی، قرآن‌پژوه شیعه «من الاعجاز البلاغی و العددی للقرآن الکریم» نام دارد. ذیلاً چند تناسب و ظرافت جدید عددی قرآنی را که او پیدا کرده است نقل می‌کنیم:
* ساعت / الساعه در قرآن کریم ۲۴ بار به‌کار رفته است به تعداد ساعات شبانه‌روز.
* سماوات السبع یا سبع سماوات، هفت بار به‌کار رفته است.
* «سجد» و مشتقات آن ۳۴ مرتبه به‌کار رفته است که برابر مجموع سجده‌های هفده رکعت نماز شبانه‌روزی است، از قرار هر رکعتی دو سجده، جمعاً ۳۴ سجده.
* لفظ صلاه و قیام و اقیموا و مشتقات آن ۵۱ بار به‌کار رفته است که برابر با هفده رکعت نماز واجب و ۳۴ رکعت نماز مستحب شبانه‌روزی است.
* مشتقات وصی / توصیه به تعداد اوصیای الهی دوازده بار به کار رفته است.
* لفظ شیعه و مشتقاتش دوازده بار در قرآن به کار رفته است.
* مشتقات فرقه، ۷۲ بار به کار رفته است و این به تعداد ۷۲ فرقه اسلامی است.
* کلمه (امام) به معنای رهبر و زمامدار الهی به صورت مفرد و جمع ۱۲ بار در قرآن کریم تکرار شده است که مطابق است با روایات نقل شده از پیامبر اسلام (ص) از طریق شیعه و سنی مبنی بر اینکه تعداد امامان بعد از ایشان ۱۲ نفر می‌باشند.
* کلمه (رجل) به معنای مرد مساوی کلمه (امراه) به معنای زن هر کدام ۲۴ بار آمده است.
* کلمه (الحسنات) به معنای خوبی‌ها و کلمه (سیئات) به معنای گناهان هر کدام ۱۸۰ بار تکرار شده است.
* کلمه (الحیاه) به معنای زندگی وکلمه (الموت) به معنای مرگ هر کدام ۱۴۵ بار تکرار شده است.
* کلمه (ارسل) به معنای فرستاد و مشتقات آن ۵۱۳ بار در قرآن کریم تکرار شده است و نام ۲۸ پیامبری که در قرآن از آنها نامی آورده شده است نیز مجموعاً ۵۱۳ بار تکرار شده است.
* کلمه (الرسل) به معنای پیامبران و کلمه (الناس) به معنای مردم هر کدام ۳۶۸ بار تکرار شده است.
* کلمه (سرور) به معنای شادی و کلمه (حزن) به معنای غم و اندوه هر کدام ۴ بار تکرار شده است.
* کلمه (الحر) به معنای گرما و کلمه (البرد) به معنای سرما هر کدام ۴ بار تکرار شده است.
– یکی از دلایل حقانیت قرآن آن است که خداوند متعال در سوره صف آیه ۶ می‌فرماید: «و به یاد آورید هنگامی که عیسی پسر مریم گفت ای بنی اسرائیل من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تورات را که قبل از من نازل شده تأیید می‌کند و بشارت دهنده هستم به پیامبری که بعد از من می‌آید و نام او احمد است».
همچنین خداوند در سوره اعراف، آیه ی ۱۵۷ می‌فرماید: «مؤمنان کسانی هستند که از پیامبری پیروی می‌کنند که از هیچ بشری تعلیم ندیده است همان پیامبری که یهودیان و مسیحیان نام او را در تورات و انجیل نوشته شده می‌یابند».
حال اگر در همان زمان که قرآن نازل شد، نام پیامبر در تورات و انجیل وجود نداشت فوراً علمای یهود که دائماً از نزدیک مراقب اسلام بودند برای اثبات عدم حقانیت قرآن به مسلمانان اعلام می‌کردند که چنین چیزی نیست و تورات و انجیل را به مسلمانان نشان می‌دادند، در حالی که چنین چیزی اتفاق نیفتاد و خود این مسأله نشانگر این است که نام مبارک پیامبر در زمان نزول این آیات در کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان بوده است و آنها با این نام مقدس کاملاً آشنایی داشته‌اند به همین دلیل خداوند متعال در سوره انعام آیه ۲۰ می‌فرماید: «اهل کتاب (یهودیان و مسیحیان) پیامبر را می‌شناسند همچنانکه فرزندان خود را می‌شناسند». اما در قرن‌های بعد نام آن حضرت و اوصاف او را از تورات و انجیل به تدریج حذف کردند.
ثبت دیدگاه