به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، فردا شهر زنجان به یاد رشادت‌ها و دلاورمردی‌های حضرت ابوالفضل (ع) عزاداری می‌کند.
مردم استان زنجان تنها مردمانی هستند که یک روز خاص را به عزاداری برای حضرت ابوالفضل العباس (ع) برگزار میکنند، این مراسم بقدری زیبا و تاثیرگذار است که در حال حاضر جهانی شده است، فردا مردم زنجان به یاد امام و مولایشان در قالب دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان بار دیگر جهانی می‌شوند.
زنجان، خاستگاه عاشقان اباعبدالله حسین(ع) است، کنگره عظیم شیعیان و آزادگان جهان در زنجان برپا می‌شود تا اقتدار و عزت شیعه را به رخ جهانیان بکشاند و بصیرت و ولایتمداری حسینیان را نشان دهند.
پس از ماه‌ها انتظار ماه محرم فرا رسید ماه عزای حسین(ع)، ماهی که جلوه‌گاه حقیقت ولایتمداری و شهادت در راه خدا و اسلام است و فردا در هشتم ماه محرم شور و شعور حسینی خود را در زنجان جلوه‌گر می‌کند تا با فریاد یا عباس عاشقان اباعبدالله اعلام کنند که در زنجان «یوم‌العباس» است.
کنگره و اجتماع عظیم عاشقان حسین(ع) در یوم‌العباس روزی که عاشقانه‌هایش به نام عباس علمدار رقم می‌خورد و همه در آستانه روز واقعه، فریاد یا عباس سر می‌دهند.
فردا فریاد «یل یاتار، طوفان یاتار، یاتماز حسینین پرچمی» مردم زنجان در ایران طنین‌انداز می‌شود و اقیانوس جوشان مردم جلوه‌ای باشکوه و عظیم از عشق و ارادت به سرور و سالار شهیدان نشان می‌دهد.
باید در زنجان باشی تا بدانی هشتم ماه محرم، زنجان حال و هوای دیگر دارد متفاوت‌تر و باشکوه‌تر از هر روز، مردم شهر زنجان از کودک، جوان و زن و مرد همه و همه در تدارک برای برپایی این اجتماع عظیم هستند، این حرکت به یک فرهنگ اصیل و تاثیرگذار در شهر و استان زنجان تبدیل شده است.
حاشیه خیابان‌ها، مسیر دسته عزاداری حسینیه، مملو از انبوه مسافرانی می‌شود که از شهرها و روستاهای اطراف و بسیاری از استان‌های دور به زنجان آمده‌اند تا در کنگره بزرگ عاشقان حسین(ع) شرکت کنند.
آری اینجا زنجان است، پایتخت عشق و شور حسینی، شهر آنان که عشقشان روز هشتم محرم و حرکت در دسته عظیم عزاداری است.
دسته حسینیه اعظم حال و هوای دیگر دارد باید عاشق بود و درک کرد بی‌عشق اهل بیت(ع) و شهدای ظهر عاشورا نمی‌توان در این راه قدم نهاد زیرا اگر عشق حسین (ع) را نداشته باشی در طی مسیر رهپویان عاشق حسین (ع) نمی‌توانی ثابت قدم باشی پس عشق و عاشق واقعی باید تا در انبوه جمعیت غوطه‌ور شد تا فریاد روز عاشورای حسین(ع) را لبیک گفت.
فردا مردم زنجان می‌سرایند «ای شمع حرمخانه / قربانین اولوم العباس»، فردا آئین باشکوه عزاداری حسینیه اعظم نمود عینی از اتحاد و وحدت مسلمانان می‌شود تا بار دیگر جهانیان پایتخت شور و شعور حسینی را نظاره‌گر باشند.
همه ساله هشتم ماه محرم، مقارن با شب تاسوعای حسینی، خیل عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و حضرت اباالفضل‌العباس(ع)، قمر منیر بنی‌هاشم، در قالب دسته عظیم عزاداری از حسینیه اعظم زنجان به طرف امامزاده حضرت سید ابراهیم(ع) حرکت میکنند، این روز در زنجان به «یوم‌العباس» مشهور است.
رئیس هیئت امنای حسینیه اعظم زنجان در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در زنجان گفت: بر اساس برنامه‌ریزی‌های انجام گرفته حرکت دسته حسینیه اعظم زنجان راس ساعت 14 از محل این مکان آغاز و در نهایت به طرف امامزاده سید ابراهیم (ع) انجام خواهد شد.
*مردم حتی‌الامکان احشام خود را زنده تحویل دهند
غم‌پرور ادامه داد: هماهنگی با کشتارگاه‌های استان و فروش احشام در خیابان خیام برای تردد راحتتر زائرین، هماهنگی با بانکهای استان برای استقرار خودپردازهای سیار در بخش فروش احشام و اطراف مسجد و هماهنگی با واحدهای ترابری برای تهیه خودروهای روبسته برای انتقال گوشت نذری، از جمله اقداماتی است که توسط مسئولان هیئت امنا با ارگانهای مختلف صورت گرفته است.
وی یادآور شد: با توجه به افزایش هزینه‌های ذبح و بستهبندی گوشت، درخواست از مردم این خواهد بود تا حتی‌الامکان احشام را به صورت زنده تحویل داده و از تحویل احشام ذبح شده خودداری کنند.
رئیس هیئت امنای حسینیه اعظم زنجان افزود: خادمین حسینیه یا لباس‌های این مسجد و کارت شناسایی در طول برگزاری مراسم نذورات مردم را جمع‌آوری میکنند.
اگر چه این گزارش نمی‌تواند حتی گوشه‌ای از رشادت‌های سقای کربلا را بیان کند، اما می‌تواند ارادت نویسنده را به مولا بیان کند، تا شاید شفیعی در آخرت برایش باشد.
*حضرت ابوالفضل (ع) قافله سالار حسین
حضرت عباس سرپرستی قافله امام حسین را در حرکت به کربلا بر عهده داشت، او در کربلا حماسه‌ای آفرید که تاریخ نظیر آن را در برگ‌های خود ندارد، او با پس زدن امان نامه امویان بزرگترین درس وفاداری به معشوق را در جامعه انسانی به یادگار گذاشت.
در صحرای سوزان کربلا، عباس با دیدن لب‌های خشکیده و چشمان اشکبار فرزندان امام (ع)، بی‌اختیار مشک آب را بر دوش گرفت و رفت تا بزرگترین امتحان زندگی‌اش را پس دهد، او رفت و با شجاعت صف دشمن را شکست،خود را به آب فرات رساند، مشک را پر کرد و با لب‌هایی تشنه به آب زلال فرات نظاره کرد، جرات نکرد جرعه‌ای بنوشد، چون حسین و فرزندانش تشنه بودند و شایسته نبود او قبل از آن‌ها خود را سیراب کند.
دشمن خوب می‌دانست که تا بازوان عباس بر تن اوست،توان برابری با او را ندارند،به همین علت بازوان عباس هدف قرار گرفت، عباس برای حفظ آب دو دست خود را از دست داد و با ضربه‌های دشمنان از اسب به پایین افتاد، امام حسین (ع) خود را به بالین عباس رساند و او در آغوش برادر به دیدار محبوب شتافت و امام را با کوله باری از غم و اندوه در کربلا تنها گذاشت،حضرت عباس در موقع شهادت 35 سال داشت.
انتهای پیام/73003/ع40
ثبت دیدگاه