بسم الله الرحمن الرحیم
و حسین صلوات الله علیه ،ضربان زمان است در کالبد تاریخ…
و خون حسین ،آب حیات بشریت.
و تمام عظمت انسان در روح و جان عاشورا و حسین «ع» ،معنا می یابد.
و اشک ،تسلایی است بر جراحتِ احساس انسانیت که گویی قصد التیام ندارد ،حتی بعد از هزار و اندی سال.
زمان موعود فرا رسیده،زمان یک گردهمایی عاشقانه ،زمان آنکه به همه نشان بدهی تو دلداده همان کسی هستی که عزیز دل پیامبر و نور دیده زهرای مرضیه و ثمره حیات نورانی امیر المومنین بود.
هنوز ۲ساعت به حرکت دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان زمان باقی است ،که خیابانهای اطراف حسینیه و محل برگزاری دسته عزاداری «یوم العباس» مملو از دلدادگانی است که خود عاشقانه، به حکم دلدادگی ،و به اراده قلب خویش پا در خیابان گذاشته اند که :
رشته ای بر گردنم افکنده دوست ،
میکشد هر سو که خاطر خواه اوست…
به مردم که دقت میکنی ،چشمها را غمگین ،لب ها را عاری از هر لبخند و تبسم ،گوشها را منتظر ندای یاعباس بلند گوها ، سرها را پوشیده به دستار و سربند سیاه و بدنها را سیاه پوش و پاها را عده ای برهنه و همه بیتاب برای شروع نمایش دلداگی میبینی ،
و دستها…..
دستها داستان دیگری دارد اما.
دستهایی که با هر ندای مداح بالا می آید و بر سینه کوبیده میشود ،به یاد دستانی که در ظهر عاشورا از آوردن آب عاجزش کردند..
دستها بر سر کوبیده می شود ،به یاد دستانی که نتوانست مانع از فرود عمودی شود که بر پیکره رعنای مردانگی فرود آمد و بر زمینش زد..
دستها بر سینه هایی کوبیده می شود که تاب و توان تحمل غصه علمدار بی دست کربلا را ندارد و باید های های، به خیابان بریزد ،این درد بزرگ بشریت را.
گویی قطره خونی از خون به ظلم بر زمین ریخته حسین «ع» در قلب و جان تمام زنجان تزریق شده که اینگونه عاشقانه برای مولای خویش عزادارند و مرثیه خوان..
و مسجد حسینیه اعظم زنجان مرکز این تپش و ضربان این دلدادگی است که عاشقان را گرد خود جمع کرده ،مانند خیمه ای که عصر عاشورا زینب «س» به دنبال آن بود تا زنان و کودکان حرم را در آن پناه دهد تا گزندی نبینند ،اما نیافتش..
زنجان فقط به همین حسینیه اش اگر ببالد ،راه به خطا نرفته که جمع کردن و ساماندهی این همه عاشق و دلداده در یکجا و راه اندازی دسته ای که در آن هر عزادار خود هم مداح است ،هم روضه خوان ،هم سینه زن و هم اشک ریز، کم هنری نیست.
و حسین «ع» از این هنرها فراوان دارد.
و عشق حسین مرکب حرکت همه عاشوراییان بوده و هست از ابتدای تاریخ تا لحظه قیام قایم «عج»
و روزی خواهد رسید که دستان «عباس گونه »ای ، گره خواهد زد پرچم سیاه حسین«ع» را به پرچم بقیه الله و این نهضت همیشه جاوید خواهد بود و خون حسین هماره خواهد جوشید…
نوشته:
خواهر_جباری
ثبت دیدگاه