"حضرت علی اکبر"
ای علی اکبر گل سرخ بهار
مصطفی را بهترین آیینه دار
آفتاب معرفت ماه شکوه
ظلمت از تو تا همیشه در ستوه
ابروانت چون کمان مژگان چو تیر
آسمانیها به گیسویت اسیر
در نگاه تو شکوه مشتریست
مشتری بر چشمهایت مشتریست
آستان بوس جلالت آفتاب
ذکر او یالیتنی کنت تراب
حسن یوسف از جمالت خوشه چین
در کمند جذبه ات روح المین
عطر تو پیچیده در هفت آسمان
هر چه گل بوی تو را دارد به جان
رنگ می بازد کنارت رنگها
می شکوفد با تو حتی سنگها
ای نفس های تو معنای مسیح
وی شهادت نوش تو عطشان ذبیح
ای عطش نوش تو اقیانوس ها
معنی آیینه در قاموس ها
استقامت پای بوس هیبتت
زندگانی زنده شد از همتت
سطوتت از بحر گرد انگیخته
قدسیان از دامنت آویخته
گرد از دریا براوردی علی
مرگ را از پا در آوردی علی
ای به طوبای بهشتی فاخته
جان به داو عاشقی در باخته
ای سلیل کوثر از نسل خلیل
تشنه ی لب های خشکت سلسبیل
ای نگاهت را زلالی ها دخیل
و آن لب خشکیده را دریا دخیل
ای همه افلاکیان دلداده ات
بالهای قدسیان سجاده ات
ای ادب از تو ادب آموخته
عشق از تو تاب و تب آموخته
با لبی عطشان تو ای دریا ضمیر
ایستادی پیش سلطان سر به زیر
خوتستی رخصت که بر میدان شوی
شبچراغ خانه ی ایمان شوی
شاه گفتت روز اعجاز آمده ست
بال بگشا گاه پرواز آمده است
بایدای سیمرغ قاف آرزو
بر پری با بال خون تا عرش او
چشم گلها بر بهارت مانده است
مادرم چشم انتظارت مانده است
گر چه دریا سخت طوفانی شده
هر کسی رفته قربانی شده
دل به دریا میزنی با هر چه شور
ای ستاره میروی آغوش هور
خود تو دانی این جدایی مشکل است
کار من با تو علی کار دل است
گر چه صعب است از تو دل کندن ولی
می کَنَم از تو با یک «یا علی»
شعر : هادی وحیدی
ثبت دیدگاه