زیباترین عبودیت حسینی در نماز ظهر عاشورا

خورشید که به وسط آسمان رسیده بود ،آواز قدقامت الصلاه مؤذن گوش نوازی میکرد.
مردم از همه سمت به سوی جماعتی که پشت سر پیش نماز ایستاده بودند از یکدیگر پیشی میگرفتن و و انتظار شنیدن اذان را به نیت خواندن نماز می کشند .
سال ها پیش مردمانی معصوم و ظلم دیده به جرم خواندن نماز نه تنها جان خودشان را بلکه جان عزیزترین ها و هرکسی را که داشتند فدا کردند، کسانی که سزای دین خواهی را با خون های ریخته و سر های بریده دادند .
آن روز هنگامی که ابوتمامه وقت نماز را به امام حسین (ع) یادآوری کرد ، امام به همراه تنها بازماندگان که کمتر از 30 نفر بودند به نماز ایستاد و زهیر بن قیس و سعید بن عبدالله مقابل امام ایستادند و محافظت از امام را برعهده گرفتند .
چه عاشقانه خودرا فدای نماز و نمازگزارانی اینچنین کردند که حتی با وجود بودن در جنگ هم از نماز اول وقت خود نگذشتند.
تیرهایی که از کمان تیراندازانی رها میشد که مقابل امام و به نام اسلام و پیامبر(ص)، نوه ی پیامبر را هنگام نماز تیرباران کردند .
ارزش نماز به اندازه ی خون بهای حسین است و اهل بیت ، آنها که برای اسلام و مسلمانان جان باارزشو عزیز خود را هدیه کردند تا امروز پس از هزاران سال چنین جمعیت عظیمی در حسینیه ی اعظمی که متعلق به خود حسین(ع) است اینچنین آشکارا و عیان نماز گزاردنشان را به. دید جهانیان می رسانند و می دانند که این مردم که امام خودرا برای انجام اعمال دین و پروردگارشان از دست داده هیچ برای از دست دادن ندارند و هر کاری برای تداوم و پایداری اش انجام می دهند .
دشمنان باقی مانده از دیروز اسلام باید بدانند که ما هیچگاه نمی گذاریم که واقعه ی ظهر عاشورا که نمونه ی آشکار مقابله با دین و دین خواهی بود دوباره و امروز تکرار شود،
ما امروز و تا به ابد ظهرعاشورا جمع میشویم و با چنان جمعیتی نماز میخوانیم که نشان دهیم پیرو راه حسین و اهل بیت هستیم و نمیگذاریم  عملی که حسین برایش جان داد امروز بی اهمیت و بی ارزش شود .
به امید روزی که تمام ظهر عاشوراهای عمرمان را با اقتدا به امام زمانمان ، امام مهدی(عج) نماز بخوانیم و مشتی باشیم بر دهن کسانی که دیروز به امام زمانشان تیر پرتاب میکردند و امروز گلوله های زهرآگینشان ، مسلمانان و رهروان حسین را نشانه گرفته است.