او دختر امیرمۆمنان(ع) و فاطمه زهرا(س) است. نامش زینب و به «عقیله بنی هاشم» معروف است. او را زینب نام نهادند؛ یعنی درخت نیکو منظر یا زینت پدر.
حدیث دردهای زینب (س) را هیچ قلمی برنمی‌تابد. هیچ‌کسی نیست که بی‌قراری اشک‌ها را در مرور غم‌های زینب(س) پشت پلک‌هایش تجربه نکند. هیچ عاطفه‌ای نیست که شنیدن آنچه بر زینب(س) رفت، طوفانی‌اش نکند.
و حتی هنوز هیچ آشنا با عاشورایی، قدرت نیافته است كه بزرگی شخصیت او را درک کند.
ما مدیون عاشـوراییم. اگر آن روز زینب(س) کتاب قطـور صبـوری را تدوین نمی‌کرد، امروز هیچ کس را معیار صبـوری نبود. زینب(س) حجت شکیبایی است و آیه بردباری.
در شکننده‌ترین لحظه‌ها و در ازدحام آزمون‌ها و آتش و آوارگی، کیست که فصلی از کتاب زینب(س) را بخواند و حقارت رنج خود را در مقایسه با آن رنج‌های کوه‌شکن در نیابد؟
بانوی صبر و استقامت، پرچم عزت و کرامت را بر بام زمان به اهتزاز درآورد و مشعل هدایت شد.
بانوی صبر و شكوه ایمان…
دنیا، مدیون کوه صبر بی‌قرینه و بی‌شباهت توست و مدیون منظره چشمِ زیبابین تو.
دنیا، مدیون کلمه کلمه‌ی خطبه‌های آتشینِ توست.
دنیا، مدیون تمام غم‌هایِ بی‌انتهایی است که بر شانه‌های خمیده‌ات حمل کردی.
دنیا، مدیون رسالت توست؛ بانوی حمیّت و حماسه؛ زینب كبری…
ای دختر زهرا و یادگار علی،
پیروان و شیفتگان شما، با افتخار تمام، نامتان را به عنوان یک الگو بر زبان می‌آورند و سطر سطر زندگانی‌تان را به عنوان درس، مرور می‌کنند.
ثبت دیدگاه