دل های حسینی دل های عجیبی اند، دل هایی که عشق حسین را در خود جای داده اند و از تب عشق حسین(ع) میسوزند و تنها یک راه است که کمی این بی تابی در وجودشان آرام شود آن هم این است که عاشق بتواند برای معشوق خود، کاری کند.
در میان این دلداده ها، زنی از سر عشق به ابا عبدالله تصمیم گرفته تا جایی که در توان دارد و امام حسین(ع) سعادت نصیبش می کند؛ کام زائران حسینیه ی اعظم را با حلاوت حلوا شیرین کند.
گاهی هم کسی گامی بر می دارد که سبب خیر برای دیگران هم می شود، و مطمئناً اراده ای که برای رونق دادن به این کار حسنه، آن هم برای ارباب بی سر باشد؛ حتما جوابی جز جواب دلخواه نخواهد داشت.
سال هاست که گروهی از جماعت عظیم دلباخته ی های حسینی(ع) به ازای محبتی که از امام حسین(ع) می گیرند، گوشه ای از کار پخت حلوای حسینیه اش را بر عهده گرفته اند و در این امور برای خدمت به امام حسین (ع)، از هر کمکی که از دستشان بر می آید دریغ نمی کنند،
کسی خمیر ورز میدهد، کسی وظیفه ی تفت خمیر آسیاب شده را بر عهده گرفته است و در این میان صدای صلوات ها بلند است و بوی حال خوش بانوان به مشام می رسد.
باید دانست که همه ی این خوش سعادتی ها، از سر لطف خود آقاست که سبب شده تا هر کسی بتواند طوری در این راه گامی بردارد و امام فاضل ما دلی به وسعت دریا دارد که هیچ کاری را بی پاداش نمیگذارد؛ از این رو گاهی خادم های پخت حلوا، به سبب کمکی که به این کار می کنند حاجت می گیرند و گاهی هم، کسانی هنگام چشیدن شیرینی حلوا نیت کرده اند و پس از گرفتن حاجت سال های دیگر را برای کمک به این کار پیوسته اند.
در پایانی ترین قسمت این اهداف، دادن حلوای های بسته بندی شده به دست مردم است و باید گفت که بزرگترین آرزوی ما و تمام مردم حسینی این است که این شور و شعور نه تنها در حسینیه ی اعظم زنجان بلکه در سراسر جهان وجود داشته باشد و این تنها با ظهور مهدی (عج) موعود ممکن است.
اللّهم عجل لولیک الفرج
ثبت دیدگاه